25 jaar GHOR en hup 2,3,4

In 25 jaar GHOR is er veel veranderd: van voertuigen en tenten naar beleidsafdeling, van flitsramp naar langdurige crisis. Na de evaluatie Wet Veiligheidsregio’s werden we bijna opgedoekt, maar na Corona zijn we relevanter dan ooit! Tegelijk zijn oude discussies niet verstomd: Waar is de GHOR nu precies van? Wat doen ze, met wie, waarom, met welk resultaat?

In de periode vóór Corona boden we ‘maximaal maatwerk’ aan de regio, of kort gezegd: ieder GHOR-bureau had zijn eigen agenda, taakveld en werk. Ná Corona hebben we dat in rap tempo veranderd. We waren er allemaal van doordrongen dat we - zo klein als we zijn - een behoorlijke impact kunnen hebben als we krachten bundelen en gezamenlijk optreden. We staan voor de taak om het openbaar bestuur en de zorg te verbinden! En te zorgen voor de ketensamenwerking binnen de zorg. In Coronatijd was dat relevanter dan ooit: om de instroom in IC-bedden te beperken en om besmettingen te voorkomen gingen we mondkapjes dragen en kregen we een avondklok. Om die instroom te beperken moest de zorg meer gaan denken in ketens en organiseerden wij de overleggen en betrokken de niet-acute zorg.

En intussen zijn we niet minder relevant. Bij bereikbaarheidsproblemen (denk aan alle RWS-werkzaamheden of het festival ‘Op de Ring’ in Amsterdam) weten nieuwe zorgpartners ons te vinden en verwachten een oplossing van ons. Ons werkveld verbreedt, onze taken breiden uit. En dat allemaal zonder helder kader en zonder heldere opdracht. In de wet staat het niet beschreven. De zorg koestert zijn eigen professionele medische inhoud en voor het openbaar bestuur is de zorg een versnipperd (en uitermate eigenwijs) landschap. En wij maar zorgen voor verbinding: bemiddelen zonder macht en middelen.

Is dat erg vraagt u zich af? Nou nee, maar lastig is het wel als er steeds meer mensen van alles van je vinden. En dus is het goed om taken, opdrachten en projecten steeds te toetsen aan ons uitgangspunt. Een basis-stelling zogezegd. Mijn mantra voor de GHOR – twee taken, drie werkvelden, vier rollen. Twee, drie, vier.

Voor nieuwkomers geeft zo’n mantra houvast en een makkelijk te onthouden ritme:

2 - taken van de DPG - verbinden van zorg en openbaar bestuur, verbinden binnen de zorg

3 - werelden: openbaar bestuur, zorg en veiligheid

4 - rollen of taakvelden - adviseur, verbinder, verschaffer van structuur en informatieknooppunt

Ik zelf zing er vaak een liedje bij: Colonel Hathi’s March uit Junglebook:

Hup, two, three, four Keep it up, two, three, four Hup, two, three, four Keep it up, two, three, four...

En dan denk ik bij elke nieuwe opdracht: Waar past ie in dit liedje? Is vanuit het 2, 3, 4 de opdracht duidelijk? Wie zijn de ‘kolonels’, wie de Mowgli’s en wie de mama’s (meestal de verstandigste). Een mantra voor de GHOR - een toets van elke nieuwe taak en opdracht. En het liedje erbij doet het vaak ook goed op feestjes als u moet uitleggen waar u van bent. Op naar de volgende 25 jaar! Jan Dirk van de Ven Hoofd GHOR Amsterdam-Amstelland